slumdog millionaire, megacityJava en blacksandBali

Er was eens...een vliegtuig dat ons naar indonesie bracht, naar jakarta om precies te zijn. Na wat geklungel met munteenheden om ons visum mee te betalen, mogen we dan toch voet zetten op indonesische bodem. We hebben niet bijster veel goeds gehoord over jakarta, maar besluiten deze megacity toch een kans te geven. Ondanks het feit, dat het momenteel regenseizoen is en de halve stad onder water staat. Na wat uurtjes in de file, en wat uitzichten van de stad verder komen we tot de conclusie dat dit echt een abnormaal inmens grote stad is. Met vooral heel veel rotzooi, een dikke smogwolk, overstromingen en een stroom verkeer die nooit een einde lijkt te krijgen. We vinden een kamer in de backpackersbuurt van jakarta, en zijn blij dat we ff kunnen rusten na alle nieuwe indrukken. Volgens bronnen is jakarta DE stad van zuid oost azie waar je op stap kunt gaan tot je erbij neervalt. Dus dat gelezen te hebben zijn wij wel geprikkeld. We besluiten om een nachtje door te halen bij Stadium, waar wat vreemde geruchten over rond gaan en ook omdat deze undergroundclub van donderdagavond tot aan met zondagmiddag non stop open is.

Overdag bezoeken we het indonesisch nationaal bank museum, want dat is gratis, en asger vind gratis dingen leuk. En we lopen wat rond door het oude koloniale centrum van jakarta, wat er best wel charmant uitziet, vergeleken met de rest van de stad. We verruilen rond 12 uur snachts onze vertrouwde hostelkamer voor de donkere duistere krochten van jakarta, en na een tijd zoeken vinden we het dan toch eindelijk. Bij binnenkomst liggen de dames van de nacht al verveeld, kauwgomkauwend op de rode sofa's en staat op de dansvloer al iedereen te spacen op de goa trance. Als asger wat drankjes gaat halen word hem door elke werknemer vrolijk iets aangeboden waarvoor je in Indonesië toch echt de doodsstraf krijgt. Dat gezegd te hebben was het een bijzondere avond waarbij wij ons kostelijk hebben vermaakt ook gewoon met een biertje. Dus mocht je ooit naar jakarta gaan en hou je van een rariteitenkabinet, dan ben je bij Stadium aan het goede adres.

De volgende morgen.... nemen we de trein naar Bogor, een tijd geleden een stadje op zichzelf, maar inmiddels een buitenwijk van jakarta.. hier hebben ze blijkbaar alleen maar echt heel slechte kamers, dus moeten we het daar maar mee doen. Gelukkig hebben ze hier wel de grootste botanische tuinen van Indonesië, en daar kwamen we ook voor. Dus spenderen we de middag in de tuinen en het zoological museum met allerlei opgezette dieren en insecten. Deze middag intwikkekd asger een craving voor McDonald's, dus zo gezegd zo gedaan.

We zijn alle drukte op het Javaanse eiland nu al beu dus we gaan op zoek naar wat rust. We besluiten verder te reizen naar bandung en daar meteen een nachtbus te boeken richting Yogjakarta, de cultural capital van java, waar we om 6 uur smorgens aankomen na een gebroken nacht, waarbij we toch een paar keer dachten van een ravijn te storten met de bus. Mede dankzij onze roekeloze bussschauffeur. We vinden een super leuke homestay in een gangenstelsel van steegjes met om de paar meter een hostel, waar we mogen slapen op een kingsize bed waar zelfs asger zijn voeten binnenboord liggen (dit is tot nu toe nog niet gebeurd).
Na wat uurtjes te hebben bijgeslapen, verkennen we wat van yogjakarta en doen een paar aankopen. ' S avonds drinken we een biertje op het dakterras en tellen het aantal ratten dat over de daken rennen. Op dag 2, bezoeken we 's middags het paleis van de sultan en ' s avonds willen we graag de merapi vulkaan bezoeken, want die ligt erg dichtbij. Maar dat lukt niet meer omdat de laatste bus om 3 uur s middags gaat, jammer..

Op dag 3 willen we graag naar de boedhistische tempel Borobudur. En als we daar in de morgen aankomen is het super rustig. Maar we krijgen wel weer de nodige verzoekjes om met locals op de foto te gaan, die nog nooit een westerling in vlees en bloed hebben gezien. Door het regenseizoen is het tevens ook laagseizoen, en dat heeft toch wel zo zijn voordelen. Aangezien het echt niet zoveel regent en het heel rustig is overal. Dus Borobudur is toch net iets specialer als er maar 30 personen rondlopen ipv 1000.
Een aantal kilometer verderop ligt een hindoestaanse tempel Prambanan die 50 jaar na Borobudur is gebouwd en minstens net zo indrukwekkend. Alleen weigert de man achter het loket asger zijn studentenkaart, omdat volgens hem uitgiftedatum staat voor vervaldatum, en hij het onder geen enkele voorwaarde wil opzoeken bij google translate. Dus besluiten we heel zielig achter het hekje naar de tempel te kijken, omdat $20 ipv van $10 toch veel geld is, en omdat die man gewoon een dikke hater is.

Yogjakarta voelt wel chill, alleen is het nog niet de oase van rust waarop we hadden gehoopt. Dus boeken we voor de volgende dag een minivan rit van 13 euro richting Mount Bromo. Een super uitgestrekt landschap met groene vlaktes en hoge bergen, en ergens in het midden een gat in de aarde waar wat pufjes rook uitkomen oftewel vulcano.

We staan de volgende dag vroeg op en stappen in de minivan om daar 13 uur later weer uit te stappen. Ik denk dat Asger na deze reis leermeester in masterclassen van yoga kan gaan geven, want die busjes zijn toch echt niet gemaakt voor lange mensen. En wederom hadden we de reincarnatie van Schumacher achter het stuur, want racen dat deed die wel. Ook al had ons busje dat geen pitstop en rolkooi.

We nemen onze intrek bij een hostel in het minidorp aan de voet van. De meeste mensen boeken een sunrisetour met een 4wd naar het hoogste puntje van de berg om dan de mooiste foto's te maken van het uitzicht. Maar wij besluiten gewoon heel stoer om ons 's middags zelf aan dat klim de klim te wagen van 3 uur. Na heel wat adembenemende en duizelingwekkende stops verder komen we dan eindelijk boven aan. En zitten we meteen in een dikke onweersbui die lekker in de toppen blijft hangen. Daarna beginnen we aan de weg terug, en gaan optijd naar bed zodat we de volgende morgen om 4 uur snachts zo fris als een hoentje aan de tocht naar de rand van de krater kunnen beginnen. We ploeteren eerst een half uur door the Sea of Sand, waarna we beginnen aan de treden van de trap die ons naar de kraterrand zal brengen. De lucht van rotte rieren komt ons meerdere maken tegenmoet, en als je dan eenmaal in dat gat kijkt dan is het toch wel veel vetter er groter dan je had verwacht. Wederom ook omdat er bijna niemand anders is. Rond 10 uur worden we opgehaald om door te gaan naar het Ijen plateau. En terwijl we wachten pikken we nog ff mee op het nieuws dat Yogjakarta onder een aslaag ligt omdat een nabij gelegen vulkaan is uitgebarsten.

We zitten wederom de hele dag in een minivan om op de plek van bestemming aan te komen, wat tegen de avond is. Bij dit dorpje liggen wat natuurlijke hot springs dus dat laten we ons niet nog een keer zeggen en duiken in het loeihete water, wat wel aangenaam is na 2 weken van enkel koude douches. We eten 's avonds samen met een frans stel, en gaan weer vroeg naar bed aangezien we weer om 4 uur opstaan.

The next morning worden we verrast met een super steile klim van 3 kilometer naar het kratermeer van Ijen om 5 uur. We worden hierbij vergezelt door een paar mannen die op weg zijn naar hun werk. Ze doen de klim van deze berg namelijk een aantal keer per dag om aan de rand van het meer pure zwavel te winnen. Die ze vervolgens in kleine schrotmandjes gevuld met 100 kilo op hun rug weer na beneden dragen. Echt abnormaal hoe iemand dat kan doen met dat gewicht, wetend welke weg ze moeten afleggen. En niet dat dit dik betaald werk is ofzo.

Na wat gepuf komen ook wij aan bij de rand. Wat tot nu toe het meest surrealistische uitzicht heeft wat we ooit hebben gezien. De kleuren in van het turqoise meer in combinatie met de wit paarsige stenen en de gele zwavelrook, geeft echt het idee dat je op mars bent in plaats van aarde. Een arbeider neemt ons een stukje de krater in, en ik denk dat ik daar best de hele dag had kunnen zitten betoverd door deze onaardse schoonheid. Helaas moeten we deze mooie plek alweer veel te snel verlaten, aangezien onze minivan wacht die ons naar het ferrypunt van Bali zal brengen.

Aangezien Bali ook zeer druk en toeristisch is, en we niet weer in een stad willen zitten gaan we richting Balian Beach in het zuid westen. Een strand met zwart zand waar een chille surfvibe heerst. Na een dag te hebben uitgerust besluiten we een scooter te huren, zodat we naar het noorden kunnen rijden. We crossen de hele dag door de bergen en komen enkel heel veel honden en locals tegen. Na een paar dagen willen we bali weer achter ons laten, en reizen nog door naar het meest oostelijke plekje van Bali om de volgende dag de boot te pakken richting Gili Air.
Een bountyeilandje dat bij Lombok hoort, daarover meer de volgende keer.
Jullie ook een fijne carnaval, doei!