Vietnam roadtrip!!

Als eerste wil ik even vermelden dat we door al onze lijpe avonturen geen tijd en zin hebben gehad om reisverslagen te typen. Hierdoor is dit verslag erg lang en beschrijft ongeveer 3 en een halve week. Waarschijnlijk ben ik veel dingen vergeten te vermelden, maar voor nu is dit even genoeg leesvoer!

Het laatste verslag beschreef onze eerste trip op de motorbikes. Inmiddels zijn we al heel wat kilometers verder en dat zal in onderstaand verslag uitgebreid verteld worden.
We vertrokken vroeg uit danang om op tijd in hoi an te zijn. Binnen 2 uur waren we er al en meteen kwam er iemand naar ons toe om een hotelkamer aan te bieden..een stuk makkelijker dan de dag daarvoor. We besloten de kamer te bekijken en namen m uiteindelijk. De vrouw die ons naar t hotel begeleide vertelde ons over alle kleermakers die pakken voor je maken. Hoi an is de stad in azie waar je goedkoop een super net maatpak kan laten maken van alles wat je maar wenst. Ik dacht bij mezelf..wat is een man zonder pak..en zeker straks wanneer ik terug ben zou ik zoiets kunnen gebruiken bij t solliciteren haha. Een uur later waren bijna al mijn ledematen opgemeten en de stoffen gekozen. Voor nog geen 90 euro word ik een echte heer. Eenmaal terug bij t hotel begon carlijn zich ook iets te bedenken..een jumpsuit zou niet misstaan..en zeker voor een prikkie op maat gemaakt.. hopsake nieuwe opdracht voor de naaisters. Omdat het maatpakkenfeest anderhalve dag zou duren besloten we 2 nachten te blijven. We hebben gerelaxed op het strand en hebben wat rondgelopen door de heritage city van hoi an. Kleine knusse huisjes en overal restaurantjes. Erg gezellig. Owja en 200 kleermakers!
Dag 2 in hoi an gingen we onze bestellingen passen. Mijn pak zat als gegoten en was heel erg netjes gemaakt. Carlijn was ook erg blij met haar jumpsuit. We hebben het klein laten inpakken zodat we het nog 4 weken met ons mee konden zeulen in de backpack. Gelukkig hebben we onze eigen motoren en hoeven het niet veel te tillen.

Hoi an naar hue
+/- 170 km
Deze route was inmiddels bekend omdat we m al eerder hadden gereden..dus dat was erg makkelijk. De hai van pasa was nog steeds erg gaaf om te rijden en dit keer kregen we geen lekke banden haha. we besloten onderweg wat te ontbijten wat uiteindelijk erg lastig bleek..nergens broodjes en we hadden geen zin in noodles..toch maar voor de noodles gegaan bij een billig tentje op de hai van pass waar de vrouwen in 10talle om ons heen kwamen zitten om te checken hoe we de noodles op gingen eten. Met een volle maag richting hue waar we weet bij het super chille hotel wilde slapen. Geluklig hadden ze nog een klein kamertje vrij dus helemaal top. Onze held kim thien..waar we onze scheurmonsters hadden gekocht had beloofd de motors nog eens na te kijken wanneer we terug in hue waren..en zo geschiedde. Alle moertjes werden aangedraaid en er werd een carburateur afgesteld. De bikes waren nog prima orde..na wat gelach en wat sterke koffies verlieten we kims shop voorgoed.
Nog even langs de bekende supermarkt en de lokale markt om handschoenen voor carlijn tegen de zon te kopen.
De volgende etappe zou een lange worden dus we gingen vroeg naar bed.


Hue naar phong na ke bang
+/- 215 km
Het eerste stuk zouden we over highway one moeten rijden..zo'n 50 km. Highway one is DE weg van het zuiden naar het noorden langs de kust waar al het vrachtverkeer rijdt alsof het hun laatste rit is. Ultra gevaarlijk. Achja..we hadden goede helmen dus fack it. Na de 50 km moesten we verder over de wel bekende ho chi min highway die ook van zuid naar noord loopt maar dan via de bergen. Een stuk rustiger. Bij een tankstation troffen we een paar neserlanders die ho chi min highway east hadden gereden. Een glooiende weg met wat pompstations erlangs..prima dus. Er was namelijk ook een andere optie om naar phong na ke bang national park te rijden..vis de ho chi min highway west..met constante 10% stijgingen en geen enkel pompstation. Dus we kozen voor de glooiende route. Na wat uren en mooie landschappen verder kwamen we aan in phong na. Het dorpje aan de rand van het national park. Hier zochten we het eerste de beste hotel op. Een kleine kamer voor weinig..in een raar hotel dat zowat verlaten leek..we vonden t allemaal prima. Savonds bleken we ook echt de enige gasten te zijn..maar sliepen wel op de bovenste etage..rare mensen die vietnamezen.
De volgende dag besloten we naar de wel bekende phong na farmstay te rijden om te kijken of ze nog kamers vrij hadden. Helaas voor de komende nacht niet..maar de nacht daarna wel. Phong na farmstay staat ook bekend om de goede en vettte tours..dus we boekte een dagtour en reserveerde een kamer voor de volgende dag. De rest van de dag crosste we op onze motors door de omgeving en verkende een gedeelte van de ho chi min west highway..de nogal stijle en bergachtige weg. Carlijn leert rijden op de honda win en savonds eten we bij een lokaal restaurant. De volgende dag rijden we vroeg naar de farmstay omdat de tour die we hadden geboekt zou starten om half 9. De national patk tour bevatte een aantal hoogtepunten. De paradise cave..een volledig verlichte grot waar je ver in kunt lopen. De grot zelf is meer als 30 km lang maar niet geheel open voor touristen. Een aantal memorials over de ho chi min trail die vroeger werd gebruikt om oorlogstroepen te bevooraden en de dark cave waar we gewapend met onze zwemoutfit..een helm, zwemvest en hoofdlamp in zouden gaan. Als eerste bezoeken we wat memorials voor de overleden vietnamezen tijdens het aanleggen van de ho chi min trail. Daarna gaan we door naar de paradise cave. Voordat we bij de ingang aankomen rijden we eerst 1 km in een electrisch karretje..soort jurrasic park idee..waarna we 500 traptreden beklimmen om vervolgens via een kleine ingang in een inmens grote verlichte grot terrecht komen. De vorige grotten die we in azie bezocht hadden waren ook erg groot..maar omdat deze helemaal verlicht was..was het nog iets indrukwekkender. De eerste open ruimte was zo groot als 3 kerken..het hele pad door de grot bestond uit houten flonders met af en toe bankjes om op te chillen. Staligmieten en tieten van maarliefst 30 meter en allerlei soorten drupformaties. Na een uur door de grot te hebben gepaterd en wat vette fotos te hebben geschoten gingen we lunchen bij het paradise cafe. Wat lokale specialiteiten gecombineerd met friet en soep. Helemaal prima!
Het volgende spektakel wat op het programma stond was de dark cave. De naam zegt het al..dark cave. We kregen een zwemvest aan en een helm op met een lampje. De grot was pikkedonker en helemaal gevuld met modder..als 2 blije biggen ploeterde we meer dan een uur door de modder en zwommen door de kanaaltjes in de grot. Echt awesome!! Als laatste zwommen we vanuit de donkere grot naar het licht toe..met ons lampje uit. Echt een heel vette ervaring! Savonds keerde we moe en voldaan terug naar een nu wel chill hotel. We aten dike vette pizzas en volgde een presentatie over het grottenstelsen in Vietnam De grootste grot van de wereld is namalijk gevestigd in dit national park.

Phong na ke bang naar huong ke
+/- 130 km
De volgende dag stonden we weer vroeg op om de motorbikes te beladen. Het idée was om naar een plaatsje te rijden wat er groot uitzag op google maps..zodat we meer kans zouden hebben op een hotelovernachting. De weg van was erg gaaf..hij liep de eerste 90 km door de Bergen en tussen hogen karststone formatins door. We zamen het plattelandsleven van Vietnam en veel vee. Op de weg was het extreme rustig en we konden dus lekker cruisen. Na 100 km begonnen er zich donkere wolken boven ons te voremn..dikke regen zou ons binnen een half uur gaan natgooien..gelukkig bereikte we het plaatsje wat we in gedachten hadden voordat de regen begon te vallen. We bestelde pho bo (noodles soep met beef) in een lokaal restaurantje en grapte met de vietnamezen. Omdat ik zo’n groot person ben kreeg iki nog een extra kom noodles om mijn grote lij te voorzien van brandstof. Na de maaltijd was de regen voorbij en konden we op zoek gaan naar een hotel. We vonden al snel een groot hotel met een prijslijst aan de muur. 200 000 vietnamese dongs voor een grote kamer met airco..prima. Het hotel was verder weer helemaal leeg maar dat boeide ons niks. Na wat rek en strekoefeningen besloten we koffie te gaan drinken aan het meer wat zich midden in de stad bevond. Wel 30 lokale drinktentjes hadden zich om het meer gesetteld en we namen plaats op een van de kaboutertuinsetjes..na 5 minuten kregen we onze wel verdiende oersterke koffie.. en natuurlijk gezelschap van de eigenaar die het maar al te vet vond dat hij 2 rare mensen op zijn terrasje had zitten. Helaas is m,ijn vietnamiees niet zo sterk..anders had ik misschien wel begrepen wat hij een half uur lang probeerde uit te leggen. Achja..met gebarentaal en wat lichen kom je al heel ver. Savonds aten we weer bij het zelfde lokale restaurant. Het eten smaakte uitermate goed en we sloten ons maal af met wat wodka en rijstwijn van de locals. We lieten de maaltijden opschrijven zodat we dit later nog eens konden eten.
we besloten de rest van de avond te chillen op onze lijpe kamer. Om smorgens weer vroeg op te staan voor de volgende etappe.

Huong ke naar thai hoa
+/- 165 km
Helaas begon deze dag met een lekke band van mij..even 200 meter lopen naar een mechanic om m te laten plakken. Helaas was hij na 5 minuten weer lek en toen ik terug keerde bij de mechanic besloot hij ere en nieuwe binnenband in te zetten. Prima! Even ontbijten tijdens de reparatie zodat we daarna snel konden gaan.
Deze weg was iets minder heuvelachtig maar niet minder spectaculair om te rijden. Doordat we steeds dichter bij Hanoi kamen werd het langzaam maar zeker steeds een beetje drukker op de weg. Tijdens het rijden horde ik helaas een raar geluid..wat later mijn startmotor bleek te zijn. Helaas bleef de startmotor hangen..wat resulteerde in een hete opgezwolle dode accu en een onstartbare motor. Na een korte pause pleurde de motor ook nog eens om omdat hij ineens uit zichzelf wilde starten terwijl hij in de versnelling stond..ik besloot de motor old skool aan te rennen en te cruizen naar het volgende dorp om de ellende te laten repareren. Al snel vonden we iemand die mijn racemonster een nieuwe startmotor en accu gaf.. door de val van de motor was de tank gaan lekken..deze werd ook even dichtgelijmt aangezien het maar een klein gaatje was..Na een uur was mijn motor weer de oude en konden we verder. Gelukkig is een mechanic nooit ver uit de buurt en kost het allemaal geen reet!
Thai hoa was wederom een klein plaatsje waar weinig touristen komen..daarom deste leuker! Eerder dan verwacht arriveerde we in het plaatsje en vonden direct een heel erg chill hotel..met een veel betere kamer dan de vorige..maar wel voor dezelfde prijs. Carlijn der scooter kon even uitrusten..want we verkende de stad op de Honda. We aten bang mis (broodjes) aan de rivier en plundered de locale supermarket voor snacks. Al met al een prima dag met een kleine breakdown die snel verholpen werd.

Thai hoa naar mai chau
+/- 205 km
Deze route zou iets moeilijker worden dan de voorgaande omdat ie langer was en over moielijkere wegen zou gaan. We besloten vroeg te vertrekken . Mai chau werd ons aangeraden door de eigenaar van het phong na farmstay hotel omdat het een super omgeving was en de route ernaartoe veel vetter was dan direct naar Hanoi. Na 80 km hadden we ons gedeelte ho chi minh highway erop zitten en verruilde we de makkelijk te volgen weg vor een hobbelige moeilijk te volgen locale weg. Na een uur waren we verdwaald ..maar gelukkig vonden we onze weg terug na wat fotos van kaarten te hebben bekeken. De weg zou ons door een national park brengen om uiteindelijk in de mai chau vallei uit te komen. De weg door het nationaal park was erg slecht..maar de omgeving was erg indrukwekkend. De wegen wereden steeds bergachtiger en op een gegeven moment bevonden we ons in de Bergen tussen de locale dorpjes. We werden even verrast door een tropische regenstorm wat meer leek op een lauwe douche. Niks mis mee aangezien we fijn onze regenjasjes aan hadden geschoten. Door de wegwerkzaamheden overall was de weg erg modderig e door de regen werd dit er niet beter op. De gemiddelde snelheid ging door de Bergen ook drastisch omlaag..wat betekende dat we moisten opschieten voordat het donker zou worden. Gelukkig arriveerde we voor 6 uur in mai chau..waar we direct naar een homestay werden geleidt die ons beide niet aanstond. Mai chau is een dorpje wat vanuit Hanoi heel vaak bezocht word door touristen om een homestay te doen. Het is dus niet echt meer een locale homestay maar een verzameling smerige huisjes met slaapzalen waar je veels te veel geld voor moet neerleggen. Hoppa weer de motors op terug naar het centrum om daar een beter hotel te kiezen. Savonds aten we lokaal en besloten de volgende dag een dag in mai chau te blijven om bij te komen van de intenstieve rit. Carlijn kon mooi haar motorskills even bijwerken en wilde graag oefenen op de Honda..zo geschiedde.
als een volleerde motorcrosser croste ze door het berglandschap. De rest van de dag drinken we koffie en doen niet veel. Savonds eten we weer lokaal..prima te doen als je een lekker gerecht hebt gevonden en je weet hoe je het schrijft.

Mai chau naar son la
+/- 180 km
nadat we een dag hebben uitgerust stappen we weer fris op onze motors, na wat lokale broodjes van de markt vervolgen we onze weg richting Son La, een andere grote plaatst op de kaart waar we een goede kans maken een prima hotel te vinden. De weergoden helpen ons niet echt mee, de wind is enorm hard en ook nog tegen de rijrichtingin. Dit in combinatie met de bergwegen doet de snelheid van de motors geen goed.Helaas is de achterband van carlijn toch weer lek geraakt..en wel onder aan een berg. Nadat ik de scooter naar boven heb geduwd omdat daar de mechanic zat kan de band geplakt worden. Ook word de carburateur wat bijgesteld aangezien de scooter niet meer zo vrolijk pruttelt. Na de pitstop kunnen we weer door. Het verdere verloop van de route gaat erg soepel.. neindige vergezichten met bergen en rijstplateaus. Lokale dorpjes en gevaarlijke inhaalmanoevres door bussen en vrachtwagens. We wisselen onderweg nog eens van motor omdat dat op dit stuk net iets veiliger is. We rijden son la binnen op een ultra brede weg die ons door de stad stuurt. We kiezen een groot hotel en zijn blij dat we deze dag weer hebben overleefd. Als we opzoek gaan naar eten vinden we alleen een luxe restaurant dat open is..achja..dan maar wat luxer eten. Savonds en smorgens eten we wederom lokaal. De kleine stadjes waar we in slapen zijn vergeleken met de grotere bekende touristensteden niet erg speciaal. Daarom vervolgen we onze weg meestal de volgende dag weer.

Son la naar sapa
+/- 220 km
De etappe van deze dag ziet er schrikbarend uit als je kijkt naar het aantal kms. 220 km door stijle berglandschappen maar we gaan het er op wagen. We rijden son la uit en volgen een route die alleen maar bergafwaarts gaat. Als we een grote rivier naderen wordt de weg heel erg primitief met allerlei kuilen en slecht wegdeksel. Achja we zijn inmiddels wel wat crossbanen gewend dus we gaan door. Na wat kms door dorpjes word de weg nog een stukje stijler..zo ongeveer allemaal 10% hellingen. De scooter van carlijn trekt de bergen toch een stukje beter dan de honda win.We passeren super gave landschappen en rijden door onmogelijk stijle bergen. Af en toe komen we een wrak tegen van een auto of vrachtwagen die achter is gebleven op de gevaarlijke wegen. Als we door dorpjes rijden worden we zwaaiend begroet door de locals.Uiteindelijk na de flinke bergwegen denken we het gehad te hebben met de extreme wegen. Helaas is niks minder waar. We nemen een route waar aan gewerkt word en nemen onze zoveelse crossbaan voorlief..over stukke vers beton met de stalen pinnen er nog uit, door modderige kuilen en met scherpe stenen bezaaide bochten cruizen we stapvoets door de bergen. Wanneer er een einde aan deze uitdagende weg komt komen we in dorpje waar we de lekkerste bang mis tot nu toe(broodjes met worst) eten. Op dit punt zijn we zoiets op de helft van de route. De weg die komt is tussen de bergen door, de hoge bergen bevinden zich in het vergezicht wat het erg vet maakt om hier te rijden. Wanneer we door veel bochten lokale dorpjes paseren is carlijns band ineens weer zacht..en je raad het al..geen mechanic in de buurt. Ik besluit op zoek te gaan op mijn motor met harde banden..maar keer helaas terug met slecht nieuws...geen mechanic en mijn achterband die ook lek is. De weergoden besluiten nog even wat meer roet in het eten te gooien en donkere wolken sluiten de open hemel boven ons. We besluiten de motors maar te gaan duwen..gelukkig komt er na 5 minuten iemand langs die een gebaar maakt dat hij de banden wel kan maken. We volgen de man naar zijn huis waar onze banden netjes worden gemaakt. Ondertussen schuilen we voor de snoeiharde regen..wat eigelijk wel een meevaller is. Daarnaast zijn de buren ook komen kijken naar die 2 rare touristen..we eten komkommers van het veld en posseren met de kleine vietnamese locals. Wanneer alles is gemaakt vervolgen we onze weg naar sapa. Vele bergwegen verder naderen we de fansipan. De hoogste berg van indochina(laos, cambodja en vietnam samen). De weg richting sapa kronkelt om dit gebergte heen..je raad het al...enorm veel bochten en oneindige uitzichten. Na flink wat schakelwerk bereiken we onze bestemming. Moe en voldaan volgen we een lokal die een hotel aanbiedt. De kamer is prima en de naam Honeymoon hotel klinkt niet verkeerd. Helaas geen raam en 2 bedden..de vrouw van het hotel verzekerd ons dat ze ons de volgende dag een andere kamer geeft met een raam en 1 bed. Savonds eten we dikke hamburgers omdat het hier wat touristischer is en dus meer keus is maken we hier graag gebruikt van. De volgende dag krijgen we smorgens de sleutel van onze nieuwe kamer...een mega ultra groot bed..wat de naam het het hotel waar maakt. En veel ramen. Voor 10 dollar niks te klagen.
Sapa staat bekend om de rijstvelden en treks naar minority dorpjes en natuurlijk de fansipan. We besluiten een tour te boeken naar de tp van de fansipan. Het is mogelijk in 2 en 3 dagen..maar dan slaap je in een vies basecamp op de berg..we kiezen voor de zware en die hard optie. Naar de top en terug in 10 uur. De rest van de dag doen we niet veel..we checken sapa en rijden naar een vet vieuwpoint op een berg. De volgende dag gaat de wekker om 5 uur omdat we om half 6 worden opgehaald door onze gids. We hebben een privegids die ons naar de top al leiden. De route loopt eerst door een valei met beekjes en wordt steeds steiler. We lopen via andere bergen richting de fansipan. De top is af en toe zichtbaar omdat deze vaak in en boven de wolken ligt. Onze guide doet gemiddeld 4 treks naar de top per week..hij is dan ook iets sneller omdat hij precies weet waar hij zijn handen en voeten moet plaatsen tijdens de ruige klim. De klm wisselt zich af, soms een stijl bergpad..soms een pad met dikke keien waar we klimmens overheen moeten. Rond de klok van 1 uur in de middag bereiken we de top. Het uitzicht is adembenemend! Niet normaal! We hebben gelukt vertelt de guide want normaal is het uitzicht niet zo duidelijk door de wolken. Wolken scheren over de bergtop en af en toe bevinden we ons helemaal in de wolken. Binnen enkele seconden is de hele lucht weer klaarhelder en is het uitzicht weer onwijs gaaf! De guide maakt dikke belegde stokbroden zodat we genoeg brandstof hebben voor de terugweg. Na wat selfies en andere kiekjes vervolgen we onze weg naar beneden. We hebben gehoord dat de weg naar beneden erger is als de weg naar boven en helaas is dat niet gelogen. Het is een stuk warmer en de klim omhog heeft de nodige energie opgeslokt. Carlijn zet door maar door haar kleinere beentjes is ze een stuk vermoeider dan mij. Als we eindelijk beneden aankomen zijn we beide gesloopt. De guide verteld dat het totaal 24 km lopen was met een hoogteverschil van ongeveer 1200 meter. We zijn blij dat we het hebben gedaan en ook hebben gehaald. De taxi berngt ons naar het hotel waar we onszelf van onze schoenen verlossen. Die nacht slapen we goed!

Sapa naar yen bai
+/- 200 km
De volgende dag besluiten we onze weg te vervolgen naar yen bai..een plaatsje tussen Sapa en Hanoi(de stad waar we vandaan vliegen als we naar his gaan). De route is redelijk ver maar volgens de kaart makkelijk. Helaas is dit wederom niet de waarheid. We passeren veel mensen die slangen..zwijnen of honden verkopen langs de weg..en nee deze dieren zijn niet meer in het rijk der levende. We besluiten onderweg een nieuwe band voor carlijn der scooter te scoren..en voordat we goed op weg zijn is dat klote ding alweer lek. Ik besluit om gewoon door te crossen op de lekke maar toch al afgeschreven band. We belanden bij een mechanic met een ziek kindje. Hij wil ons wel helpen maar zijn kindje heeft ook af en toe aandacht nodig..wazige situatie. Haha Als onze band verniewd word komt een dronken local ons ook nog eens lastig vallen..de mechanic verondschuldigd zich voor zijn dronken landgenoot. Als de reparatie klaar is zijn we blij..een nieuwe band betekend geen platte banden meer..althans..dat hopen we! De weg wordt van af hier een beetje vreemd..af en toe zien we opritten van een grote snelweg die niet af is..en onze route die er pal naast ligt...maar uitermate KUT is! Onwijs veel kuilen en los zand. We besluiten onze weg te vervolgen over de weg in aanbouw zoals vele locals ook doen. Inmiddels weten we precies hoe wegen opgebouwd worden..we zijn alle stadia gepasseerd en hebben gelukkig net op tijd het zachte warme asfalt kunnen vermijden...we hebben zelfs door een tunnel gereden waar ze nog in aan het werken waren met grote machines..in vietnam kan het allemaal. Door de slechte wegen en obstakels word het radelijk laat..het laatste stuk van de route is wederom over de kuilen weg en we zijn er helemaal klaar mee..gelukkig naderen we yen bai als het begint te schemeren. Compleet onder het stof checken we in bij het eerste de beste hotel. Er schijnt een belangrijke primier te overnachten..want de hoteleigenaar komt even pronken met het paspoort van deze persoon. We vullen onze hongerige maken met lekker lokaal eten..omdat het meestal erg lastig is om wat te bestellen maken ze meestal gewoon wat en worden we vaak verrast door lekker eten voor weinig geld. Met de spierpijn van fansipan in combinatie met de lange hobbilige weg vallen we snel in slaap.

Yen bai naar hanoi
+/- 180 km
Smorgens vroeg hijsen we ons in onze stoffige outfits. We besluiten de olie te verversen van de motors en mijn ketting te laten spannen. 2 km na de beurt is mijn ketting zo slap als een tientje. De spanner is naar de haaien. Met een hangende ketting cruizen we naar een mechanic..voor 20 cent zet hij er een paar moertjes bij waardoor mijn ketting weer lekker strak om de tandwielen ligt. Gaan met die banaan. De route is gevaarlijk, en een stuk drukker dan de vorige dag. Omdat we hanoi naderen zien we veel vrachtverkeer en wederom vele levensgevaarlijke inhaalmanoevres. Het asvalt is op bepaalde stukken..met name in bochten..volledig verwoest door de piepende banden van de trucks die door de bochten scheuren. gelukkig hebben we op deze route eens geen pech en gaat alles vloeiend. We bereiken het begin van hanoi net na de middag. De grote stad oogt als een waar doolhof..veel 1 richtingsverkeer en wegen voor alleen auto’s. De drukte omsingels ons binnen een half uur..we staan in hartje hanoi en zoeken via google maps maar eens even waar we3 de beste kans maken op een goed hotel. In het hartje besluit ik te voet verder te zoeken omdat je tijdens het rijden niks anders kan doen dan op het verkeer letten..ze doen hier wel aan stoplichten maar de locals hebben hier geen boodschap aan..go with the flow is het motto. We checken in bij een hotel in een steeg in het hartje van hanoi. We besluiten hier 2 nachten te blijven en bezoeken de 2e dag de bioscoop die we naar veel moeite uiteindelijk gevonden hebben in het doolhof. Hanoi is een van de 5 drukste steden van vietnam en tevens de hoofdstad. Met ongeveer 7 miljoen inwoners zeker niet te vergelijken met roermond! Scooters en motors zijn hier het nummer 1 vervoersmiddel. Af en toe komt er een auto voorbij maar die wordt meestal van alle kanten ingehaald door zwermen motors.
Hanoi naar cat ba island
+/- 170
Omdat we aan het begin van onze vietnamtrip hebben gekozen om te beginnen in Hue hebben we nog tijd over om halong bay te bezoeken. Een van de meest bezochten touristenatracties in vietnam. Door de limestone cliffs in het water zijn er honderden eilandjes ontstaan die bestaan uit rotsen bedekt met planten. In halong bai ligt ook een eiland genaamd cat ba, wat ins door de hoteleigenaar is aangeraden om te bezoeken. Catba is minder touristisch en een stuk rustiger dan halong bay, terwijl je er dezelfde dingen kunt zien. De route van hanoi naar cat ba bestaat uit drukke wegen gevuld met vrachtverkeer en overladen motortjes. Onderweg komen we een mega supermarkt tegen, iets wat toch altijd fijn is om te bezoeken in een land met rare eetgewoontes.
Voordat we halong bay bereiken moeten we richting een schiereiland waarvandaan een veerboot vertrekt, met motor en al nemen wij plaatst op de billige veerboot die 5 jaar geleden al afgeschreven zou zijn. Onder het genot van wat lokale house en technomuziek worden we door de limestoneilanden gemanouvreerd om vervolgens een uur later wiel aan wal te zetten op cat ba. Voordat we bij de kant van het eiland zijn waar hotels gevestigd zijn rijden we 20 km over het eiland door bergwegen en om grote cliffformaties heen. Nog voordat we cat va town bereiken wordt mij al rijdend een visitekaartje van een lokaal hotel overhandigd. We besluiten de gast te volgen en checken vervolgens in bij een prima hotelletje met uitzicht op de vissersbaai van het eiland.
Het eiland is erg gaaf en heeft super mooie uitzichten. We verblijven totaal 4 dagen op het eiland. De eerste dag verkennen we het eiland op onze motors en scheuren over kleine berpasjes. Smidagc chillen we op het strand en doen verder niks.
De dag erna wilde we eigelijk kayakken maar doordat er de hele nacht en morgen flinke regen en onweersbuien boven de baai hangen besluiten we deze dag een bezoek te brengen aan een oud fort met het beste uitzicht van vietnam. Op de top van de berg op het eiland met aan de ene klant uitzicht op de baai en aan de andere kant uitzicht op de honderden limestone eilandjes schuilen we voor de loeihete zon en eet ik het vieste ijsje tot nu toe op onze hele reis. Achja met zo’n uitzicht maakt dat ook niet veel uit.
De laatste dag besluiten we een kayak te huren en de eilandengroep zelf te verkennen. Helaas waait het watharder dan de dagen ervoor..maar dat houdt ons niet tegen. We peddelen de hele dag tussen enorme rotsformaties en zetten voet aan wal van echte onbewonde eilanden. Het mooie aan de eilandjes ropnd cat ba is dat ze veel strandjes hebben..die je helemaal voor jezelf hebt! Savonds keren we moe maar voldaan terug in de haven en maken we wederom goed gebruik van de happy hours aan de boulevard!

Cat ba island naar Hanoi
+/- 170
onze laatste etappe is een bekende route, aangezien we vanuit hanoi naar huis vliegen moeten we terug naar hanoi. De lokale ferry laat lang op zich wachten, wat de locals de gelegenheid geeft om nog even met ons op de foto te gaan alsof we beroemdheden zijn.
Na een lange en hete rit komen we eindelijk weer aan in hanoi, doordat we er al eens eerder zijn geweest is het iets gemakkelijker. We besluiten te gaan chillen bij een bekende bar zodat we met wifi een chill hotel kunnen zoeken. Ik ga te voet verder en reserveer een kamer bij een hotel met gratis bier tussen 6 en 7 en een heel ruime kamer. Dit is ons laatste hotel dus we willen er best iets meer vooe betalen.
Totaal hebben we vanaf nu nog 5 dagen tot onze vlucht. Savonds rusten we uit en smorgens beginnen we met de verkoop van onze geliefde 2 wielers. Het begint natuurlijk met een goede wasbeurt na al het stof en modder wat zicht verzameld heeft op de stalen rossen. We printen wat advertenties uit en plaatsten de motors op de stoep in een backpackers gebied. Ook plaatsen we wat advertenties op de craigslist van vietnam en nog wat reisfora. De rest van de dag lopen we wat door het oude centrum met kleine straatjes en vele touristenwinkeltjes. De straatnamen hier zijn vertalingen voor bijvoorbeeld kleding, meubels, doodskisten, naaigerei en groenten. Elke straat heeft zijn bepaalde soort verkoopwaar. Na de eerste 2 dagen hebben we helaas nog geen succes met onze advertenties en we besluiten de motors te showen aan de lokale mechanics. Helaas geven zij er een stuk minder voor en we besluiten DISCOUNT op de advertenties te schrijven met natuurlijk een prijsverlaging. Winst maken zit er helaas niet meer in. Maar voor 36 euro verlies per persoon vinden wij het niet erg om de motors te slijten. Dag 3 hebben we een afspraak met een persoon die onze advertentie heeft gezien in het hotel. De persoon is een wat oduere man die met zijn vriendin engels les gaat geven in vietnam en een scooter nodig heeft om van school naar school te rijden. Ook heeft hij een vriend meegenomen die plotseling erg geinterseerd is in mijn honda win. Na wat verkooppraat en een hoop gelach is het tijd voor testritjes. De scooter is verkocht en tot onze verbazing is de vriend van de ene gast verliefd geworden op de honda. Deze persoon heeft een baard zo lang als sinterklaas en draagt een fancy wandelstok die hij mooi kan vaststrappen op het bagaerek van de honda.
Yes! We hebben een deal voor 450 dollar verpatsen we onze motors en geven onze helmen kado. Totaal hebben we beide 50 dollar, 36 euro verlies gemaakt. Maar als je bedenkt dat we voor dat geld een maand lang ons eigen vervoer hebben gehad is dat geen geld. Een easy rider tour waarbij je achterop gaat bij een local kost voor 1 dag al 60 dollar! We zijn erb blij dat het ons is gelukt de motors te verkopen aan personen die er erb blij mee zijn. Nog ongeveer 2 dagen en dan is onze trip voorbij. Wat we voor de rest nog doen in hanoi zul je lezen in ons laatste verslag met natuurlijk een terugblik op onze geweldige trip!

Tot snel vrienden!